16
Yorum
15
Beğeni
4,8
Puan
1655
Okunma

Bir şarkıdır saçımdan gözlerime süzülen
Nihavent’ in en acı anlatımı bedenim
Senli sevdalarımdır terkedilip üzülen
Yürekte bir tınıdır asıl rücû edenim
Şımarık bir çocuktu kaybedilen ellerim
Ne ağıtlar yakıyor içeride dillerim.
Çağladığı yataklar kurudu akamadan
Bir aslana yem oldu kucakta ki umutlar
Naz deyip de geçmeyin yüreğe ekemeden
Hazır ol da bekliyor sevda yüklü komutlar
Gömülen bu yavrunun çığlığı ölüm koktu
Bilirdi ağır yüktü gidene çare yoktu.
Çok oldu buralara yağmurlarda yağmıyor
Kurak süren iklimler çiçekleri soldurdu
Nadasa bırakılan duygularım sığmıyor
Kiler almıyor artık azap elem doldurdu
Terkeyledi gözlerim güneş yakar kaşımı
Mevlam elbet büyüktür taşırmasın aşımı.
Sek sek oynadığım yer ömrümün tam kıyısı
Her taş oturur yere ötelerim geçmişe
Misketler yuvarlanır sanki ölüm kuyusu
Neler de yüklüyorum bu alemden göçmüşe
Çocuk otur yerine yasak sana bahçeler
Senin dilden anlamaz bak karıştı lehçeler.
Auvazım DENİZ
5.0
90% (18)
4.0
5% (1)
1.0
5% (1)