Yare Giden Yol...

Çiçek sermiş, gönül vermiş gel dediği yollara
Yana yana, döne döne ermiş ulular.
Mevlana’dan mevlaya giden bu yolda
Sır saklıymış batan güneş doğan ayda
Gönül yıkık viran imiş altın sarayda


Birbirlerinin yüzlerine bakmazmışlar
Gerçekte önceleri hepsi kardaşmışlar
Nasıl ki sallamış mevlam her yeri
Mecbur kalmış bir araya toplanmışlar
Bir sofrada aynı taamdan yemişler
*

Ne yapmalı garip gönlünü almalı?
Ne yapmalı yar gönlünü kazanmalı
Girmişler çile odasına yâr ile ağyar
Doğduğu andaki gibi üryan mı üryan


Düştüğü yer alev alev bir külhan
Dur demiş kendine, düşün de bir an
Hamdın piştin, hadi şimdi de yan
Görmedin mi her bir şeyi ayan beyan?

Ne gördün de heveslendin bu dünyaya
Rağbet etme her gün gördüğün rüyaya
Söyle içini yakan aşkı,erteleme gelen aya
Ölüm günü, Mevlana’nın düğün günü

Aslında bencileyin doğum günü.

Nimeti


YÜKSEL NİMET APEL

Yüksel Nimet Apel