yalnızlığım benim
en yalın kimsesizliğim
en yakın geçmişim


şimdi hangi katil öldürse birilerini
seninle geldim seninle gideceğim


ne zaman bir yolcu görsem
aklıma yokluğunun yol olup yola yazıldığı günler gelir
ve ne zaman kendimden çıkıp bir yere gitsem
seninle düştüğüm düş bozumları bozuluverir


aklımın seyre daldığı tüm gruba tüllerini unuttum şu vakitler
usumun ucuna dolanmış her ibrişim
usul usul bir yokluğun ölüm döşeğinde
ve sırtımın altındaki bezelye uyutmuyor
uyanık öyküler içinde
öykündüğüm ölümleri yazıyorum
her ölüm sensiz ve sehersiz gecelerin peşinde


şimdi hangi anne uyutsa bebeğini
gözlerimdeki kan revan uyku
uykusuzluğumun içinde bir rüyadır kendime


seninle geldim
seninle gideceğim


bittiğimiz ve bitirdiğimiz her kaynak
gayya kuyusu içindeki zemzem gibi
cehennemler açılsa da ruhuma
şu vakitler eser ve bulur
nerede öldüysen kim bilir
içimde yaşatır seni


yalnızlığım benim
en yakın geçmişim



şimdi hangi katil öldürse beni
ben arafa sıkışmış bir deli