ben diyorum
nazenin notlarım
sen diyorsun
travmatik takılmalar
cesur olamıyorum
sözcüklerimin çoğu hapis
ödlekler dışarıda
onların ne hükmü var ne sabıkası


ağlıyorum metin olamıyorum vakit varken ağlamalı
pınarlarım kurumadan, kargalar gülmeden ahraz bir gündüze


sen ben bizler yokuz işte
olmadığımız bir yer burası
yalnızca esir sözcükler var
özgürleştirdiğim gün onları
uçup çocuksu düşlerin koynuna girecek



üst beyin erinçlerini seviyorum
alt beynim reddetse de onunla aramız iyi


bu kadar çıkmaz sokağın içinde
rüyalarım neden böylesine güzel
densiz coşkularım berrak sularda yüzüp
boşlukta yıldızları öpecek




artık bu dizelerin ne anlamı var
hangi cinayet bulmasını sağlar
ipsiz aşk kovalarının beni bir kuyunun köründe


erdiğimiz tüm erinçler
bahar günlerinden bir demetle cemrelenecek


dramatik bir marttaydım
ağladım güldüm
kelimeleri yanyana dizdim
bence nazenindiler
sence travmatik
hadi dostum
ruhuma inen merdivenlerde sen yoksun
seni ağlayan martıya
gülen kargaya
emanet ediyorum
sözcüklerimi yanyana dizmeye devam ediyorum



haddini bilmeyen her dize bundur
kalemin ucuna bakan için...




Selma Dönmez 13 mayıs 2013