Teşekkürlerim ressam arkadaşım Zerrin Üstek Karagöz’e; esinlendiğim çalışmaların, sevimli sınıfınla sulu boyayı artık çok seviyorum ve bu şiir sana.... Ayrıca ressam Ömer Muz ’a teşekkürler. Çizmek de yaşamı paylaşmaktır anladım.

---------------------------------------------------------------------------------------










çiçek çiçekti tuval, sen suyla oynadın tüm şiirlerimin arasında
çocuklar kar topu attı eldivenlerinde yıldızlarla
alışmalı, sen çocukları boya, ben uçarım dizelerin aryasında
aldırma karlara

*





renkleri karıştırıp hüzünleri bağlar
her darbe imlası dünya dillerinin
kırmızı kaç tondur yakılan yaşamlarda
kim dedi ağlamadığını hey canım renklerin
bir omuza dayamıştır bazen başını
bir kılıç kınından çıkıp bölmüştür
sonra tüm yaşanmışlıkları

fırça ve kalem
dilsiz kahvesi kadar dingin
ve anlaşılır


şairin dili kalemi, şiirler elleri
sözcükleri ruhlara serper
dizeler bırakır tuvallere aşıkane
şiir kirletmez hiç bir tablonun renklerini


renkler ustaların ellerinde yaldız yaldız
sarıya aşık olana dek
mor bir salkımda kaybolur mu umutlar
alışmalı, ağlar renk fazlasında suluboyalar

ben hint sarısı bir güne doğdum İstanbul
sensizdi resimler
vapurları kim boyamıştı böyle ustaca?
kim yıkadı kelimeleri sormadan ressama
ben böyle bir resimde öldüm İstanbul


gözyaşlarım paletin kenarında renk tayfında kaldı
hiç bir şey ruhumun siyahına yakışmadı
ortancaların arasında bir yaz çiçeği
hayal ederken boya suyunda yüzmeyi
gülümseyen kenar çizgileri derinleşti
sessiz düşünceleri ıslak fırçadan kağıda döküldü
beynimin eskimiş pabuçları yetişemedi
dökülen yaşamlara, aşklara belki de bir at arabasına...


usta önlüğünde tüm yeni ressamlar
not alırlar haksızlığın anaforundan
o ustalar bir kibirin bulamacında
en yüksek notu kendi ellerine verirler
boğulurken düşler ergen renklerinde

muhalif olmalıyım, muhalif olmalısın, muhalif olmalıyız
alışmalısın, alışmalısın diye bağıran
şu şarkının notalarını suluboya bardağına alıp öldürmeli
evren şiir seyrinde, şair aklım seyrüseferde


yakıştı mı kelimeler renklerin ortasına
çoşkun ruhlar dansederken payda fıskiyesinde
alışmalıyım dedi "sen beni boya, ben seni"
kimse yokmuşcasına tuvalin etrafinda...

uyuyamam, uyuyamazsın, uyuyamayız
yazarız şiirleri boyarız tualleri
kelimelerin yazılma saatleri çalar
evrenin bilinmeyen anlarından
renkler dökülüverir yaldızlı zamanlardan

seyri sana bıraktık seyirci
sarsa da sarmasa da...

Selma Dönmez 27 mart 2013