Kutsallığına yüz sürsem
Elini değil ayağını öpsem
Uykusuz gecelerinin
Yorgun günlerinin
Hakkını yine de ödeyemem.

Bütün nihenk taşları oynuyor
Gelmiş geçmiş ezberler bozuluyor
Bir evlat annem deyiverince
Akan sular duruyor

Yine un ufak oldu yüreğim
Varlığı ile yüceldiğim
Hiç bir şeylere değişmediğim
Dizlerinde ağlayıp
Koynunda huzura erdiğim annem.

Altın bir kalemdir yüreğin
Bizim huzurumuzdan başka yoktur dileğin
Ne kadar çabalasak ödenmez emeğin
Öyle az güler oldu ki yüzün
Bağrı yanık gönlü sevgi dolu annem.

Her birimize ayrı ayrı yanarsın
Bazen hasretten ağlar
Bazen mutluluktan gülersin
Sen yavrularına elinden geleni değil
Gelmeyeni de verirsin annem.

Bu dünyadaki en kıymetlimsin
Gönlümde ki en paha biçilmezimsin
Yüreğine efkar, dert yer etmesin
Rabbim eksikliğini göstermesin
Başımın tacı gönlümün sultanı annem.