O gül yüzün hep güleç, hep umut dolu,
Sensiz kalanın kırıktır kanadı ve kolu,
Rehber olmazsan insan, şaşırır sağı solu,
Yokluğun acı, varlığın baş tacıdır anne!

Evladının derdi, kederi senin derdindir,
Sevinci ve mutluluğu senin sevincindir,
Duygulara ortak olma görevi, senindir,
Senin gibi güvenilir sırdaş yoktur anne!

Sen hem kardeş hem arkadaş hem baba,
Senin kitabında “Bana ne!” olamaz asla,
Yaratıcı, programlamış seni fedakârlığa,
Çilen bitmez, kaygın dinmez senin anne!

Hasretle beklersin asker evladının yolunu,
Gurbetteki yiğidinin öpersin mektubunu,
Bin zahmetle, özenle büyütürsün yavrunu,
Yavrun vefasız olsa da sen unutmazsın anne!

Dizeler dile getiremez seni, kifayetsiz kalır,
Anneyi anlayabilmek için anne olmak lazımdır,
Yalnızken, çaresizken anlaşılır; o, dayanaktır,
Ayağının altındaki cennete bizi de götür anne!