Bal özünde sıkı
bereket meme ucunda patlamış
beyaz kan içerek büyümüş kalp.

Aklın kubbesi mitralyöz namlusunda
dürülmüş kin karasına
gülümseten bir şıklık içinde
politik yürüyor idama.

İşçi eli
memede
ama süt kesik
elektirik
gaz hepten kesik
ve ateş yakmalı kadın
ama ateş üzerine koyacak eti bulmalı önce.

Şekli ay ışığından Bahreyn incisinin
ve leban rengi bir dağ zirvesinde
toplanmış kuşları memleketin
ama ötüşken değil kadınlar
acıdan sessize
dargeçit.

Şimdi Palmyra’da kum kazıyor mezarcı
kat yaprağı çiğniyor Yemen toprağı
Huş Kalesi’nden uçan rüzgar
fil burnunda geziniyor
güneş aynı güneş
hayat
anlam ötesi…

Bunları anımsıyorum
Porsuk çayını görmeyen evimde
Anadolu’nun göbek çukuruna yakın bir yerdeyim
ve dünya savruluyor
bir sigara içip gitmeli
çok bekletmeden sabahı…

Kalplere bölünmüş insanlık,
belli atış süresinde…