Biri ‘VAR’ mış, biri de ‘YOK’ muş devri zamanda,
‘YOK’ çok sevmiş, ‘VAR’ ise hiç olmamış.
‘YOK’ nasıl sevebilirmiş? deme bana,
Birazdan anlatacağım masal benden gelsin sana.
Sevmiş işte karşılıksız, hesapsız, kitapsız ve kuralsız.
Yanmış durmadan, en soğuk buzullarda erimiş,
Üşümüş her an, en kurak sıcaklarda donmuş,
MEM gibi aramış ZİNE’ yi dağlarda, ovalarda,
Aramış ne olacağını bilmeden, hiçbir şey görmeden.
‘VAR’ gibi olmak, beklide yok olmamdadır diye düşünmüş,
Sonrada ‘YOK’ yok olmuş, gitmiş bir hayal gibi,
Artık ne duyan olmuş haberini, nede gören olmuş kaderini.
Anlamadın mı hala ‘YOK’ ile ‘VAR’ ın hikayesini?
Birinin adı ‘YOK’ ama varmış, ‘VAR’ ise aslında hiç olmamış.
Sana söylemem gereken son bir şey kalmış,
‘VAR’ ın, var olan bir yok olduğunu,
‘YOK’ un, yok olan bir var olduğunu,
Aslında BoTaN oMeRi yazmış…

İZMİR/BOZYAKA 21.02.2012