nasıl olduğumu söylemeyeceğim.
böyle zamanlarda sadece yaşıyor insan.
yanıyorsan
özlemdendir, üzülmeyeceğim...



tek bir şarkıyı söylemek için geç kaldık
Akasyalar Açarken



fark etmedim yaz gelmiş
karşı kıyıda oturan bulutlar bir bir gitmiş
kimsesizlik oturmuş öylece oraya
bulutlar yoksa
gökyüzü çıplaktır diyordu
şimdi ya bulutsuz ya da buluttan gözükmüyor hava



her şey olabildiğince sefil bir hal aldı
tüm yalnızlıklar da öyle
kaç kişiyle, kaç kişilik konuşma yaptım hatırlamıyorum bile
tek bildiğim, semanın yerine seni seyrettiğim



şimdi...
Akasyalar henüz yeni açmışken
yüzünü yavaş yavaş unutuyorum ben.
sesin sisli bir ömrün ardından
yaşlı bir adam gibi ilişiyor kulağıma
onu da bilemiyorum
sen misin?
kimsesiz miyim?



nasıl olduğumu söylemeyeceğim.
bildiğin haller içinde bir haldeyim.
sefil ve yıkık.
tüm kapattığın pencereler uğruna



tek bir şarkıyı söylemek için geç kaldık.