Allah’ın verdiği güzelliğine
Ay parçası desem, güneş ah çeker
Ayak parmağına, saçın teline
Ağrı dağı bile boynunu büker

Rüyanın içinde, rüyaya salan
Rengiyle, gözlerin ab-ı hayattır
Rüyadan ötesi akıllar alan
Ram olduğun kalbe bir mükafattır

Zülfünü düşürsen kaşın üstüne
Zehri zemzem diye içirtirsin sen
Zahmeti mut eder başın üstüne
Zor olan zorları geçirtirsin sen

Umudu bitmişe, bakışın ile
Umut menzilleri çizdirirsin sen.
Uçmayan kuş uçar, lal gelir dile
Uslanmazı uslu gezdirirsin sen.

Kim görse Mevla’dan dileyip seni
Kereme dönüşür ve demez niçin
Kitabesi aşkın siler kendini
Kaşlarınla tekrar yazılmak için

Aynaların cidden olsaydı dili
Ah çekip çatlardı ak ellerinde
Akıl taşısaydı aşkın kandili
Adın görünürdü alevlerinde

Reddi rıza eder bir tek gülüşün
Rican emir olur, uyar kalbimiz
Resmin suretidir en güzel düşün
Rüyalar sen yoksan, derler ’Yetimiz’

Aslı kim, Şirin kim, kimmiş ki Leyla?
Aşk bence dünyaya seninle gelmiş
Adınla var olmuş aşk denen rüya
Adından ötesi aşka hep elmiş

Dudağın güllerle işlenmiş nakış
Desem ki ’İnsanı kavuran ateş’
Dudağın insanı aşka çağırış
Desem ki ’Bir busen dünya ile eş’

Olmazı olduran O yüce Allah
Olmaz denileni senden ayırmış
O zaman ey güzel sana maşallah
O ki madem seni böyle kayırmış

Gülüşün güllerin gülistanıdır
Gülüşün kış günü bahar resmeder
Gülüşün dünyanın tek destanıdır
Görmemiş olanlar görse ah eder

Az çoğalır senle, yoklar kaybolur
Akıl biat edip ’Ben meczubum’ der
Aşkınla su yanar, yanar köz olur
Aşk bile aşkına boynunu eğer

Nutkum tutulmadan bitsin bu konu
Nihayet son satır anlatsın beni
Nihayet, ne desem yok bunun sonu
Ne yazsam anlatmaz bendeki seni...

çok mu seviyorum ne bendeki beni ;)

6 mayıs 2013

Arzu Karadoğan