Şimdi sen bana unut mu diyorsun?

Öyle bıçakla keser gibi,
Tek kelime ile seni unutmamı,
Şu deli yüreğimi zifiri bir karanlığa sarmamı,
Yani unutmamı istiyorsun öyle mi?

Bilmiyorsun,
Hiç bilmiyorsun sen sadece kendini avutuyorsun.
Beni de tam şuramdan,
Sol yanımdan,
Yani en zayıf yerimden kalleşçe vuruyorsun.

Ulan birde karşıma geçmiş pişkince unut diyorsun,
Bilmiyorsun ki,
Aklımda yüreğimde her hücremde sen duruyorsun,
Her nabız atışımda yine sen vuruyorsun.
Bilmiyorsun bütün damarlarımda sen yürüyor sen akıyorsun,
Ateş gibi
Taşkın bir volkan gibi
Susuza kaynar su gibi
Ne içmek mümkün ne de senden vazgeçmek…

Öyle yekten bire bir unut demesi kolay
Sen çöldeki Mecnun’a serabı anlatsana cancağızım.
Anlatsana,
Afrika’daki aç çocuklara sıcak somundan vazgeçmeyi,
Soksana aklımın bir yerlerine senin olmadığın bir anı,
Öyle unut demesi elbet kolay ey gönül sızım
Sen Mecnun’a bir yol göstersene Leyla’dan başka.

Oh be ne ala!
Sen unut diyeceksin ben unutacağım,
Unutacağım seni öyle mi?
Sabırla sensiz zamanlara katlanacağım,
Sensiz nefes alıp geceler ağartacağım,
Yılları devirip hasretinle yaşayacağım öyle mi?
Canım istediğinde ellerini tutmayacak,
Saçlarına dokunmayacak,
O zümrüt gözlerine bakmadan mı yaşayacağım?
Bir de, bir de kendimi böyle yaşadım sayacağım öyle mi?



Celal Şahbaz (yorgunkalem)