Mayıs Bir
Kalabalık ortasından geçiyor ruhum
İstiklal caddesinde sesler duyuluyor
Barış kardeşlik, emek, halk üstüne
Yürüyorum caddenin derinliklerine
Sesler azalıyor daha üçbeş adım ötede.

Kalabalık içine hiç değmeden
Nasıl süzüldüm sisler içinden
Sanki bu etkisiz, sözlerden, bağırmalardan
Hiç etkilenmeden kayıp düştüm,
Koca insan kalabalığının, fark etmediği yerden.

Karanlık bir çıkmaz sokak ortasındayım
Sesler öyle uzak ki
Bir Mayıs buraya hiç gelmiyor
Kendi haline terk edilmiş viranede
Kırık kapının tokmağını vuruyorum.

İçerden kim o diye sesleniyor
Öyle bir soru ki tüylerim diken diken
Evet diyorum ey insan kardeşim
İşçim yoldaşım,
Ben geldim demeye dilim varmıyor.

Ben diyorum
Bir kaç yüz metre öteden geldim
O büyük insan selinin içinden bir damla
Sesim soluğum bir orada varmış
Çırılçıplak bir haldeyim, her şeyim o kalabalık
Çıktığım yerdeymiş meğer gücüm, sesim soluğum
Şahsiyet olarak ben diyeceğim,
Bir şeyim yokmuş.

Kapı açıldı
Kalbim yerinden çıkacak sanki
Terden sırıl sıklam olmuşum
Ben şimdi tek başına neyim
Ne söylemeliyim.

Hemen aklıma geliyor
Nakaratlar:
Emek, Kardeşlik
Mayıs
Bir
Diyorum
Karanlık içinden bir el uzanıyor,
Ağırdan beni alıp çekiyor.

Karanlığın içinden nasırlı bir el
Öyle mübarek
Öyle sıcak ki
Her dokunuşunda içim ürperiyor:
Gel diyor
Evlat gel,
Şahsiyetinin yırtıklarını onaralım
Sade bir kalabalık içinde beliren
Hak hakikat yanın var ya
İşte sen o insansın
Her daim var olmalısın
Haydi bil kendini
Sana senden daha çok değer veren
Rabbini.

(Nisan 2013 İstanbul)