bir yokluk meyline düştü ömrüm
semamın kararması bundan
bundan yıldız yıldız seni susuşum
akreple yelkovan birer canbaz
aynalar gerisinden sızıyor sensizlik
ve gece içimde bir karanlık alev
dolanır durur tenimle dilim arası

varsında kopsun kıyamet
sensizlikten beter olamazya
ne acılar filiz verir sensizliğin toprağında
sen gönlümde bir sultan
yüreğim gönlüne uzak bir kapıkulu askeri
sus demenle başlar içimin cengi
harap ve bitap düşerim hasretin bozkırına

akşam kucak dolusu yaralı sözcükleri yığar yenilmişliğime
ve sensiz gecenin ağzını kör bıçak açmaz
donakalır içimde bir mavi tütsü
aklıma ziyan bir ay doğar kirpiklerinden
arzular bir hevesten dökülür
sen herşeyden ötesin

yıkık hanlar gibi dururum ben
kafanı çevirmeden çekip gidersin
viranlığıma yayılır görmemişliğim
derinlerime pusar özlem
yitik sesler boyu çığlıklar atar umutlar
bir kırık testiye dolarken sevinçler

emsalsizliğinin külhanlığında başkaldırır
bir kulun gökkuşağını düşlemesi
bir mezat sonrası elimde kalan
seni o ilk gördüğüm bakış
çare biilmez bir tufansın
tenimi toprağa, aklımı sana saran
hadi böl dünyayı sensizliğe
yüreğimin kurumuşluğuna akıt okyanusları
yekpare bir gülüşten
dizelerime sızan sonsuzluk


ALİ RIFAT ARKU
28/04/2013
İSTANBUL