Sığınmışken pencere köşesine,
Bir perde aralığına.
Tebeşirle parsellenmiş çocuk ellerimle,
Taş döşeli sokağımda.
“İşte” diyorum “tam şurada”,
Gizli yerim saklambaç oyununda.
Az ötesi son durağı çocuk ellerimin,
Ellerinle buluştuğu nokta.
Minik bir kalbin bereketli toprağında,
Ufak bir çizik ilerideki sevdalara
Ekmek gibi kokar sanırdım güneşi,
Bilmezdim ki sebebi olan fırın köşe başında
Kapmaya çalışırdım en güzel köşeyi
Köşesi olmayan sokak ortasında
Gol atıp kaleye geçiyordum kimi zaman
En köründen ebe oluyordum kimi zamanda
Salça ekmek arkadaşlığını misafir ediyordum
Kazınan midemde öğle sıcağında
Dizimdeki yaraları gösteriyordum gururla
Hep ıskalıyordum mavi bilyeyi
En büyük problemimdi
Yaşadığı yer bülbülün babaannesinin
Bizim sokağımızda yaşamasa da
Yorgun çıktığım merdivenleri sanıyordum
Saklandığı yer güneşin battığında
Kirden yediğim azarlara gülebiliyordum
Henüz kirlenmemiş ruhumla
Bambaşka oyunlarda olsam da bugün
Gözlerim hep perde aralığında…