Dik durmayı namus bilen başımda,
Akıl da benimdir, fikir de benim...
Hakka doğrudan kul olan döşümde,
Küfür de benimdir, zikir de benim...

İnanç tüccarına, vermem elimi,
Cahil-cühelaya, sormam yolumu.
Faydasız kelama, sürmem dilimi,
Sitem de benimdir, şükür de benim...

İradem takattir, aklım pusula,
Meyletmem, hayırsız paraya-pula.
Muhabbetle bakar gözüm her kula,
Zengin de benimdir, fakir de benim...

Ne istersin, gaf mı, çatlayan ses mi,
Büyümüş burun mu, kokan nefes mi.
Sığmaz düz renklere hayatın resmi,
Kırçıl da benimdir, çakır da benim...

Yılların izi var, yorgun ökçemde,
Her çiçek keyfince açar bahçemde.
Razıyım ne varsa nasip bohçamda,
Altın da benimdir, bakır da benim...

Kalırım biçare kahırda, darda,
Gelir de gereksiz dertler ard arda.
Lakin ata yurdum, bu hoş diyarda,
Tümsek de benimdir, çukur da benim...

Bizi meshep meshep bölen utansın,
Bu halden menfaat bulan utansın.
Has kardeşi hasım bilen utansın,
Hasan da benimdir, bekir de benim...

Bin yıllık çimento, birlik belgesi,
Kopamaz, vatandan hiç bir bölgesi.
Düştükçe üstüne ”ayın” gölgesi,
Tirşin de benimdir, Tekir de benim...


Veli BOSTANCI