Bu gece gözlerimi sana adadım.
Hasretinin istikametine çevirdim rotamı.
Susmayı bilmeden, tam yol...
Bırak konuşsun öd acısı sinmiş dilim.
Sen, bekle dindirmek için
Baş ucu ağrılarımın, sabır imgesi.
Yokluğunun silahı hayalini;
Sorgulamadan azad ettim dün gece.
Gel dedin ya hani...
Susturdum; hafızamdaki seslerini.
Bile bile akıttığım gözyaşlarımla temizledim tüm bedenimi
O en sevdiğin kırmızı karanfillerden sürdüm.
Kokusu sarhoş eder derdin ya!
Bütün dişiliğimi sırtlanıp,
Bildiğim ne varsa aşk adına
Yola koyuldum sana doğru.
Ellerimde demet demet sevda buketleri,
Kocaman yüreğime kurdum mavi düşlerimi
Tek eksiği sen kaldın.
Geldiğim zaman yolun son noktasına,
Çağırma vakti bende olacak,
Yoğun karanfil kokusuna...
Şimdi gölgeli akşam üstlerinin
Son saatlerinde bıraktım yokluğunun hüznünü
Dilimde o şarkı,
Avuçlarımda eskilerden kalma teninin izi.
Ve mavi düşlerimin asil prensi,
Aç yüreğinin en sığ köşesini.
Karanfillerin kokusuna bulaştırdım tüm bedenimi,
Minik bir el hareketimle,
Onurlandır, sonsuzluğa davetimi...