Kalabalıkların içindeyim.
İnsanların yüzüne bakıyorum
Soğuk, ifadesiz, yorgun…
Ve sahte.
Bir süre sonra bu yüzlerin altında
Daha korkunç şeyler görüyorum
Mutsuzlar,
Mutsuzlukları çirkinleştiriyor onları

Gülmüyorlar
Güldüklerinde de
Çirkinleşiyorlar
Çünkü gerçekten gülmüyorlar
Gülüşler de sahte.


Ve bunların hepsini hissediyorum
Benim düşündüklerimi
Hissetmelerinden korkuyorum.
Nereye dönsem kurtulamıyorum görüntülerden
Ellerimi kapatıyorum yüzüme.

Kafamı çeviriyorum
Güzel yüzlü bir çocuk gülümsüyor
Bütün sıcaklığıyla
Sonra;
Birden çirkinleşiyor gülümsemesi
Boğulacak gibi hissediyorum.
Herkes bana dönüyor
Sen farklı mısın diye sorar gibi
Bakışlarıyla tehdit ediyorlar
Sahne değişir diye umut ediyorum
Kısılıp kalmıştım orada
O tünelin içinde…

Gözlerimi açıyorum yatağımdayım.
Güzel bir Pazar günü,
Güneşli, aydınlık.
Doğrulmadan yatağımdan
Gülümsüyorum şimdi aklıma gelenlere…
21.04.2013
Saat 08.00