Ben Türk Komandosuyum gülüm.
Komandolar Ölmez Vatan Bölünmez diye ant içtim, uygun adım yürüdüm...

Dağlarda yürüdüm, günlerce yürüdüm, her gece yürüdüm.
Yağmur altında yürüdüm. Hastalandım. Ölmedim!
Boyumdan fazla olan kara bata bata yürüdüm. Çok üşüdüm. Ölmedim!
Tepemden güneş hiç eksik olmadan yürüdüm. Susuz kaldım. Ölmedim!
Dağ keçilerinin bile geçemediği yarlardan geçtim. Ayağım kaydı. Ölmedim!
Mayınlar gördüm, tuzaklar sezdim, oyunlar bozdum. Ölmedim!
Beni dağlarda çok pusuya düşürdüler. Ölmedim.
Sırtımdan vurdular beni, kan kustum ama ölmedim. Yaşadım!

Vatanıma verdiğim sözü tutabilmek için yaşadım.
Seni üzmemek için, sana verdiğim sözü tutabilmek için yaşadım.
Seninle evlenebilmek için yaşadım...

Şimdi bana diyorsun ki ben sana tutamayacağım sözler vermişim.
Bu sözler ne gancıkça sözlerdir gülüm!

Dağlardayken gündüzleri dinlenirsin geceleri yürürsün.
Geceleri uzaktan gelen hayvan seslerini duyarsın.
Bazen yürürken uyuklarsın ama uyurken de yürürsün.
Yürürken yorgunluktan ağaçları insanlara benzetirsin.
Ağaçları sana benzetirdim, sana kavuşabilmek için bir adım daha yürürdüm.
Doğacak çocuklarımızı, sıcak yuvamızı düşünürdüm,
Senin beni ilk gördüğünde yüzüme bakamayışını, boynunu eğişini...

Komandolar Ölmez gülüm!
Lakin sen sevenleri öldürdün.
Sen sevgiyi öldürdün, beni öldürdün.

Sevenler ölmez demesin kimse bana sevenler ölürmüş.
Ben senin için öldüm, sen benim için öldün.
Ve senin yüzünden doğmamış çocuklarımıza bulduğumuz isimler öldü.
Sevgimiz öldü, biz öldük.
Sen benim için öldün...