Kim?
Boşversene!
Binbir zorlukla büyütürsün, adam edersin.
Adam olunca götü kalkar...

Ha bir de şey yapar;
Ayrılırsın def edersin, gizli gizli senin yazdığın şiirlere bakar.
Hem sevmeyi bilmez, hem adam gibi gitmeyi bilmez.
Hem suçlu olur hem güçlü.
Hem kendi yediği bokları unutur, hem de sana bir sürü bahane bulur.

Bir sürü yalan konuşur, sen seviyorum deyip görmezden gelirsin unutursun.
Gider erkeklerle konuşur erkek ona derki ya enişte duymasın belki konuşmamızı istemez diye de uyarır hanfendiyi.
Ama hanfedi enişte nerden duyacak görecek ki der.
Ne kadar safmışım ki gerçekten görememişim o zaman.
Aranız bozuktur, hanfendinin ilgiye muhtaç olacağı güne denk gelir;
Gider feysboklarda sahte profil hesabı alıp hiç tanımadığı erkeklerle oynaşır.
Sen bunu bile unutursun, seviyorum deyip yine içine atarsın.
Sonra zaten uzun zamandır ablası sizi ayırmaya çalışırken;
Gelir sana bir iftira atar, hanfendi de sana değil ablasına inanır.
Attığı iftira da iftira olsa bari...
Yok ben sahte kız adresi açıp ablasına beddua etmişim de yok sevenleri ayırma demişimde.
Ben yapmadım dersin inanmaz hanfendi.
Sonra gidersin ablasıyla gene insan gibi konuşup neden böyle yaptığını sorarsın.
Ama ablası nasıl bir müslümansa gider hanfendiye benim söylemediğim lafları gene söylemişim gibi der.
Kaldı ki ablasının dediklerini, iftiralarını ben söylemiş olsam bile;
Bre Allah’tan korkmaz kuldan utanmaz sevmekten anlamaz.
Ben bu zamana kadar senin yaptığını yediğin her boku, seviyorum diye unuttum da
Sen neden ablanın dedikleri doğru bile olsa;
Ya bu adam benim bir sürü yanlışımı affetti ablamın dediği doğru olsa bile
Benim bu adama bunun için diyecek bir lafım olamaz yok diye düşünemedin?

Düşünemezsin çünkü sen sevmiyorsun hiç sevmemişsin.
Sen hastasın.
Bağlanmışsın kafanda biyerlere kalmışsın.
Ablangille konuşunca dönüyon o tarafa
Benle konuşunca dönüyon bu tarafa.
Seven insan gerektiğinde anasını da karşısına alır babasını da
Ablayı mablayı zaten tınlamamalı eğer söz konusu evleneceğin adamsa.
Türküde bile diyor hiç duymadın mı?
"Anadan geçilir yardan geçilmez diye."

Sen söz verdin defalarca
Sonra tutmayınca hiç birini, sordum sana?
Tutamayacağım sözler vermişim dedin bana.
Bu nasıl söz vermek bu nasıl sevmek?
Seninki sevmek mevmek değil zaman geçirmek.

Adam yerine geçmiyordun daha ilk yanıma geldiğinde.
Bana ulaşabilmek benimle konuşabilmek bile büyük bişeydi senin için.
Geçmişini unuttun bir sürü bok yedin.
Sonra yanım da adam oldun büyüdün götün kalktı kendini bişey sandın.

Hadi şimdi ablaların mutlu etsin seni
Gerçi ilgiye ihtiyaç duyduğunda oynaşmaya adam da bulursun sen zaten
Ablan bizi ayırarak en büyük iyiliği bana etti.
Sevmeyi bilmeyen ve sevilmeyi hiç haketmeyen birinden kurtardı beni...