Biraz düşününce ayılıyor insan...

Şu yalan mevzusu... Daha doğmadan tanışıyor olabilir miyiz acaba yalan bir şeylerle... Sevgi noksanlığının bir sebebi olmalı...

Mesela, yalancıktan bir aşkın neticesi olmuştur biri...
" o zaman aşkı meşki mi biliyorduk kardeşim, çocuk dediler, yaptık."

Belki sabrı kalmamıştır da annenin, "yalancı sancıyla" kandırmıştır ebecik, bebeciği.l
" ben bekleyemeyeceğim o kadar ebe haanımm,.. yap şu iğneyi."

Hangimizin olmamıştır uğruna beşiklerden düşülen..." yalancı memesi"?.
" ağlama anne mm, al bakiiim,..mmhh...afferin... Ne diyordum şekerim..? "

Ya biberon biberon çakma ana sütleri...
" anne sütü kadar faydalı (!)... Çocuğunuz bayılacak..."
( al sen ye diyemiyor ya, at bakalım işkembeden )

Ha,.. bir de, ana kucağı icat edilmişti di mi..?
"...amannn...sakıınnn.. Öyle her ağladığında kucağa almayın, sizi yönetmesine izin vermeyin, itaat etmeyi şimdiden öğrenmeli..."

Ya, ne kadar atıştırırsak atıştıralım, aklımızda kalan yalancı dolmaya ,ne demeli..?
"...valla en harbi yalancı bu olmalı, ben bu yalancıyı yeri mm..."

Bir de üstüne şarkı söylerim..:


"YALAN DÜNYAAA,..HERR ŞEY BOMBOOOŞ,...................."


SELDA İYİEKMEKÇİ