bütün düşlerim gerçeleşseydi ne olurdu
fanusumu kırardım
bütün özsuyum dökülür müydü
yüksek yarlardan
daha başka çiçekler açardı
bahçelerimde


senin adını bile anmazdım
başka sevgilim olurdu
suretinde ben yazardım
yürürdü yolumda
tökezlemezdim ikide bir taşlara
düşmezdim,
düşsem
elimden tutup
kaldıranım olurdu


kimbilir başka çocuklarım olurdu(istemem ama)
daha saygıdeğer biri olurdum
korkmazdım
yalnız bir yere gitmekten
öğrenirdim her yeri
ürkmezdim
kendi sesimden bile


olmadı işte
biraz da benim suçum bu
oluruna bıraktım herşeyi
ilk adımda döndürünce
devlerin tilkileri
yalpaladım
yıkıldım
ağlamaya yetti gücüm


karşıma çıktılar
öcü göstererek gerçeği
yapamaz,
başına bir hal gelir dediler
onlar kurdular saatimi
istedikleri ayarda
beni frenlediler
öyle isterdim ki oysa
döndürmeyi dünyayı
döndüğü bu çarklardan


ne savaş olurdu düzenimde benim,
ne gençler, çocuklar ölür
ne de başımızda bir diktatör!
gazeteci doğruyu yazardı
doğru söylerdi tv kanallarında haberler
kurtulurdu topraklar
sıkıldığı cendereden


olmadı işte!
kader değil!
çocuktum!
bu yüzden!



20. 4. 2013 / Nazik Gülünay