Ah, O Gözlerin!

Tarifsiz bir hüzün kırışığında
Kalbimi ikiye böldü gözlerin.
Kederden bir demet var kucağında
Kim ne yaptı neden doldu gözlerin?

Ey güzel! Nedir bu matemden nazar?
Duruşun bir garip bakışın bizar.
Gülistan içine kim kazdı mezar.
Neden bir gül gibi soldu gözlerin?

Örtmüş gül cemali zülfün telleri
Yurt etmiş bülbüle gurbet elleri
Kadir bilmez, yaprak sanır gülleri
En son hangi vakit güldü gözlerin?

Tattın mı hazların en yücesini
O kitaplara eş, “aşk” hecesini…
Kim bilir kaç yiğidin gecesini
Süsleyen Süreyya oldu gözlerin.

Bir zaman Leyla’ydı, bir zaman Şirin
Semadan yüceydi, denizden derin.
Mecnun’ a çölleri eyledi serin.
Ferhat’ a dağlardan yoldu gözlerin.

Yükseltip yürekten intizarını
Kurmuşsun meydana can pazarını.
Kurşuna çevirip her nazarını
Vuracak beni mi buldu gözlerin.

İsmail Uysal