Dün gece İstanbul’u seyrettim.
Sevda tepesinden.
Aklımda sevgiliyle.
Çok farklıydı dün gece.
Farklı bir pırıltısı vardı karanlıkta.
Düşlerimdeki sen gibi.
Havası sarıyordu insanı.
Ve alıp götürüyordu uzaklara.
Boğazın sularında garip bir pırıltı.
Sanki vücut bulmuş canlı gibi.
Gizemli ve bir o kadar göz kamaştırıcı.
Beklide ben farklı görüyorum.
Hayallerimle düşüncelerimi karıştırıyorum.
Beklide yıllara inat güzelleşiyor İstanbul.
Belki bizle inatlaşıyor.
Kalabalığa inat güzelliğini gösteriyordu.
Ve sessizce haykırıyordu.
Sevgililer ve güzellikler şehriyim,
Ben İstanbul’um diyor beklide.
Bende eşlik ettim.
Onun sessiz haykırışına.
Orta yerinde yaşadığım sevdaya.
Onun sessizce anlattığı sevgisini,
Ben gözyaşlarımla anlattım.
O ışıltılarla sevdiğine veryansın,
Ben gözyaşlarımla sana.
Şimdi İstanbul gibiyim.
Karanlığın içinde parlayan düşlerimle.
Şimdi sessizce ağlayış içinde,
Ve hayallerimin orta yerinde senle birlikte.
İstanbul’la birleşmiş düşlerimdesin yine.