Güneşin alnına asıp; soldurmuşsun al rengini.
Hırçın rüzgar acımadan yırtmış sağını solunu,
Koparsam yeridir inan asıp; unutan kolunu.
Cihana bir bak ey gafil görecek misin dengini!



O ki; kırmızı gelincik, o ki nadide bir çiçek!
İçim yandı gördüğüm an. Bu muydu verdiğin değer?
Göster! Başka hangi bayrak şehidin kanından doğar ?
Uğrunda daha kim bilir kaç Mehmet candan geçecek!



Uyan Türk Milleti uyan! Sahip çık değerlerine.
Fazla atmışlar kemiği bir it ulur Mudanya’da
Ağlar şehit anaları kulak verin bu feryada!

*

Gökkuşağının renkleri eskisi gibi değil ki
Yeşil; bahar değil artık, sarı ne sonbahar ne de
Atamın altın saçları. Yer gök kırmızı bir nida!

Karış karış toprağını, tabelalardan adını
Yatağından da karını alırlar sesin çıkmazsa!
Gel küçükken ez başını sakın deme ya sokmazsa.



Bu şiiri neden yazdım; halk otobüsünde gözüm dışarıdaki olan bitene bakarak ilerlerken birden gözüme bir bayrak ilişti. Kim bilir ne zaman asılmış, rengi solmuş, yırtılmıştı. O an içim acıdı bir iki mısra olarak not almıştım. Derken Türkiye Cumhuriyeti’nin kısaltması T.C.’nin bazı devlet kurumlarındaki tabela ve logolarından kaldırılmasına yönelik ortaya çıkan çirkin davranış duygularımı iyice had safhaya çıkardı. Elimizden geldiğince küçük de olsa HAYIR demek için protesto ettik. Kimine göre saçmalık dendi tepkimize. Kalkıp da baştakilerin başına silah dayayacak halimiz yok ya! Ben karışmam etliye butluya demektense elimizden ne geliyorsa birlik olmalıydık. Zaten milletçek en büyük hatamız birlik olamamak değil mi? Neyseki kimine göre saçmalık olan bu küçücük protesto etkili oldu ve geri adım atıldı. Bizleri bölmeye çalışmalarına izin vermeyin. Küçücük de olsa elinizden ne geliyorsa yapın!
Zira bir gün gelir şu yaşadığımız huzur dolu günleri mumla ararız.

’NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE’