Olur ya
bir gün dönersin diye karalıyorum bu satırları
sırf dönmemen gerktiğini bil diye
seni seven yüreğin öldüğünü bil diye
artık özleyen olmadığını bil diye..

Bir zamanlar gururunu da alıp çekip giderken
geriye yıkık bir harabe bırakmadığını bil diye yazıyorum sana..


Bu kara kalem resmi
dönüş yolundaki
hani bizim ağacımız dediğin
üstüne çakınla kalpler çizdiğin
ağacın dalına asacağım.
Tıpkı dilek ağacı gibi
uzaktan görünsün diye mendilimi de yanına bağlıyacağım
hani üstüne ismimizin baş harflerini iğne ile kazıdığım mendili.


Off demek gelse de bazen içimden
derinlerde deprem olur korkusu ile sadece vah diyorum sessizce.
Vah bize
vah seviyorum dyen yalan dillere
sevginin bir lokmasının bile yüreğe ulaşamadığı
sadece dişlerde dilin yardımı ile çiğnenen
acı, küflü bir peynir tadı bırakan yalan sevdamıza.


Olur ya hani
olmaz ama... Olur ya dönersen eğer geriye
ayak izlerini sildim yollardan kaybolma sakın
ama sen
bir gün ayağımı burkmuştum yürürken yanında
gözümden dökülen yaşları dudaklarınla kurutup
beni kucağında ağacımızın olduğu yere kadae taşımıştın
ağırımdır bırak dedikçe
o erkeksi gülümsemenle kahkakalar atıp
sen mi demiştin?
kuş gibisin
bir gün olur ya ayrılırsak
bir kuş gibi bana gel olur mu diye de eklemiştin.


işte hayırsız yar
o ayağımı burktuğum
seninse kara gözlerinle aklına çivilediğin yeri bulursun biliyorum
işte oraya gelmen yeterli
gerisi zaten kolay
madem ki dönmeye karar vermişsin
dönersin....


Sakın bıraktığın gonca gülü açtı zannetme
öylece soldu açamadan
yerine kaktüsün en dikenlisinden diktim
bilirsin çiçeği çok güzeldir benim gibi
ama dikenleri uzaktan bile ürkütür insanı
hadi yar gözün yerse uzat elini tut beni
sıkıyorsa yalan dillerinle seviyorum de....



LAVİNİA