Kaybolmayı seçtim kendi yürek içimde
Her yudumlanan hasret
büyüttü acıları
Ben de büyüdüm
çocukluğumu sokaklarda misket oynayanlara bıraktım
patiskadan yapılan bebeğim
eski köhne evimizin köşesinde duran
karyolamın altında kaldı
Anne sakla onu
dönecek bir gün kızın
oynamak için senin sevgine ve o bebeğe ihtiyaç duyacak
her zaman böyle olmaz mı?

Bazen yeniden başlamak gerek hayata sıfırdan
Bütün olanları hazmedip
İyi ki varım demektir bazen.


Gözlerde ki yaşları gecenin karanlığına asıp
duvarları gülen resimlerle donatmaktır inadına
bırak gözlere ulaşmasın gülümsemenin o hoş nidası
dudaklarda çakılı kalsın
gören gülüyor sansın
sen dimdik yürü kamburun belli olmasın
hayat bu
bazen taşıyamayacağın yükleri yükler omuzlara
silkelen
kalk o oturduğun umutsuz taşın üstünden
taşırsın biliyorum
güçlü kadınlar arada kapılırlar böyle vehme
ama yürüdükçe açılırsın
yürüdükçe anlarsın ki Allah kimseye taşıyacamayacğı bir yük vermez
dağına göredir kar.

Ve sen buzlu yollara alışıksın
ayağın kaysa da arada bir
düşsen de
ilk seferkinden daha güçlü kalktın
ufukları tarasın gözlerin
bak gelecek uzaklardan sana göz kırpıyor gülerek
iyi ki varsın.



LAVİNİA