Evdeyim
Ve konuşmak istemiyor canım
Dört duvar
Bir pencere duygularım
İzninle hayat
Kendimle kalmalıyım

Seni anlamak
Hem kolay
Hem de
Dünyanın en zor işi
Kolay ve zor
Dipsiz kuyular olmuş içimde
Ayak izlerinde düşüyorum yerlere

Biliyorum
Sen de yalnızsın
Koskoca evrende
Tendaşız ruhtaşız ya hani
Bilmişliğim belki de ondandır
Yalnızız ikimiz de

Bu günlerde
Hani gökte yıldızlar da olmasa
Misal
Kutup yıldızı
Bizim yıldızımız evrende
Hepten yörüngesiz kalacağız
Bir de adamız
Adamız
İthaka olmasa hani
Yersiz ve yurtsuz kalacağız ikimizde

Kimselere anlatamıyorum derdimi
Ayaza çalıyor duygularım
Evren koskoca bir boşluk içimde
Yalnızım
Ne sevgilim ne karım
Ne de çocuklarım
Düşüyorum işte

Dört duvar üzerime üzerime geliyor
Pencerede mevsimin tüm ayazı
Gölgen gözlerime düşmüş
Sözlerin ateş taşıyor içime
Ama ben ama ben yine de
Üşüyorum işte

İnsan hem yakınında
Hem de en uzağında nasıl olurki hayatın
Oysa
Sen benim
Çıksa ve gelse
Alsa ve götürse diye çırpınan kanadımken

Artık yoruldum biliyormusun
Seni
Tüm sevdiklerimi mutsuz kılmaktan
Ben ben değilim bu günlerde
Çaresizlik bulutları sarmış içimi
Uzak ve yakın öldürüyor beni
Ağlıyorum işte

Ölüm reçetem ellerimde
Kalemimde kızılcık şerbeti
Vasiyetim olsun yazdıklarım
hoşça kal hayat
hoşça kal
Gidiyorum işte