çığ üflüyorlar
üşüyorsak beraber üşüyoruz burada
ellerimiz şair elleri değil yazamayız
belki cerrah belki cellat
kanıyorsak beraber kanıyoruz
yazamayız bir morgda

düşüyorsak kendimizden önce uzayın damına
ins’in uzağına
beraber düşüyoruz anla

kim değiliz bilmiyoruz kime ne
belki Alamut’u hiç görmemiş bir Hasan
Godot mu Mesih mi
belki hiç gelmeyecek olan
belki bir Ebu Zerr
dünyaya kaftan mintan
bildiğimiz her şeyi unuttuk çağlar boyunca
bakma göğsümüzden karanlıklar kanıyor
bakma acılar çığlıklarını boşuyor
susuyorsak beraber susuyoruz burada

ellerimiz yok ilk insandan bu yana
ayaklarımız aklımıza kaçıyor bazı
belki hırsıyız bir çocuğun
belki hırsızı çokluğun
bulutlar altına kaçırınca yağmur oluyor sanıyoruz
bir adam bir kadına sarılınca aşk
sanıyorsak beraber ıslanıyoruz
ama değil aşk
sarılıyoruz Allah’a

iki kirpi sarılsa diyoruz iki kirpi sarılsa
görenlerin kalbine diken diken mezarlıklar batıyor
sarılıyoruz
ve yakıyoruz canını can bildiğimiz dağların
ağlıyorsak beraber ağlıyoruz sonra
yanıyorsak beraber yanıyoruz bir duada


Ömer Danişmend ve Jir