hayal ediyorum başkaları yaşıyor beni
düşler kuruyorum başkasını yaşayarak
ısrarla iyiymiş gibi yapıp
aradığınız hüznün künhüne varıyorum
adalet diyorum adalet!adalet dediğim nedir sahi..

sevgili aşıksan elbette güzeldir mavi
tenini de severdim inan olsaydı bir rengi
mutaassıbıyım gözlerinin değişmem demokrasiye
ah ki çöl olmak zordur aşiret kavgalarında
öle öle feodal çığlıklar içinde
bedeviyim kabul toplanmaz ridam bile..

ihramdayım diyorum bundandır ol hervele
aradığım zemzem değil sensin "sevgilim"
beni göreceksin bakıversen ne yöne
kumlarla örülmüş vahayım ben
kırbacına sevdalanan beni ne anlar söyle..

ey güller ve ey kadınlar
kırmızınız çiçek desenli elbiseniz ve dudağınızda ki gülüşle
ki benle yok alakası çok eskiden kuşanmıştınız
isanın kefenini ve çıplaklığını ademin
ne kadar ağlarsanız ağlayın
neye yemin ederseniz edin
sizler artık kelimelere yeniksiniz..

ben sadece şiir söylüyorum
hepiniz bilirsiniz en uzaktakiniz bile
çömeldiğim ve boyun büktüğüm nerde görülmüş
üzerimde taşırım en günahkarın kefenini
sizi yaşıyorum kendime inat
aklınız kamaşıyor değil mi
yitirdiğiniz cevheri bende gördüğünüzde

adalet topaldır bunu bilirim
mazlumiyet hep kabuk bağlar masum olanın avuçlarında
güvensem size ya da tebessüme rastlasam yüzünüzde
bir çentikte ben açarım dostluk hatrına
şiirlerin iyileşsin diye yaraları
kalemimi aşkla bileylerim mesela..