YAŞLANDIK BE CANIM

Artık yaşlanmışız be canım
Bu ayrılışımızda daha iyi anladım.
İlk günden bu kadar özlemek
Pek de hayra alamet olmasa gerek.
Ne ayrılıklar yaşamıştık bugüne kadar.
Ne hasretlikler çekmiştik yıllar yılı.
Ama hiç birisinde bu kadar çok,
Bu kadar çabuk özlememiştim
Kendimi bu kadar yalnız hissetmemiştim.

Yaşlandık gülüm, yaşlandık artık
İnkâr etmenin kime, ne faydası olacak ki
Hiç düşünmemiştim yaşlılığın
Bir gün gelip kapımızı çalacağını.
Tahmin edemezdim, yüreğimin bu denli yumuşak
Gözlerimin bu denli sulu olacağını.
Uydurma diziler bile yetiyor ağlatmak için
Güldüğüm şeylere ağlıyorum artık.
Bunlar hep bahane gülüm
Galiba bütün mesele yaşlılık.

Hani sana kıcık olsun diye
Öğleye kadar uyuyacağım demiştim ya,
Ne gezer!
Sabahın altısında ayaktaydım
Odaları dolaştım, birer birer
Belki de seni arıyordum farkında olmadan.
Bu yalnızlık bu yaşta çekilmiyor
Çekilmiyor be gülüm sen olmadan.

Hiç bu kadar zor olduğunu düşünmemiştim
Kahvaltı hazırlamanın.
Taşımaktan yoruldum masaya
Peynir, domates, zeytin, ekmek
Bir de toplaması var,
Götürüp yerlerine yerleştirmek
Ve çıkan bulaşıkları yıkamak.
Yok! İlk günden pes ediyorum
Olmuyor! Olmuyor be gülüm
Olmuyor sensiz yaşamak.

“Yalnızlık Allah’a mahsus” sözü
Bu yaşlar için söylenmiş olmalı.
Belki de böylesi daha iyi
Ayrılıklarda anlıyoruz birbirimizi
Ayrılıklarda anlıyoruz hiç yoktan şeyler için
Kendimize dünyayı zindan ettiğimizi.
Birbirimizi yiyip bitirdiğimizi.
Yok, yemek tuzluydu, yok çay demsizdi, felan, filan
Ardından kırgınlıklar, gözyaşları, ayrılık
Sonra ne çay demleyen kalır, ne yemek yapan
Ne etrafı toplayıp, bulaşıkları yıkayan.

Bana ne! Umurumda değil canım
Kim ne derse desin, dünden razıyım.
Bir saat, bir saat ayrı kalmamak için senden
Fazlası varsa vermeye razıyım ömrümden!...
Celal ATAY