AHMET’İM

Türkler neden kolay gülmüyor derler,
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?
Yıkık çehre, çatık kaşı kim ister
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Çocuklukta başlar işkence bizde
Terbiye dediler adına sözde
Ağlama da yasaklıydı, gülmek de
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Çarşı da, Pazar da, ev de, okul da
Gülemezsin, ayıp, günah, aman ha!
Susturdular, sustuk kaldık bir daha
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Anne, baba her gün nasihat eder.
Yılışma, konuşma, karışma derler.
Bizde gülen, bebeklerle deliler
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Okulda öğretmen hayata küskün
Kendisi gülmemiş, nasıl güldürsün
Bu duyguyu katledenler övünsün
Güldürdüler gülmedik mi Ahmet’im?

İşçi, memur, esnaf kıldan alıyor
Hatır sorsan küfür ettin sanıyor.
Dünya bizi asık surat tanıyor
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Atay’ım gülmedim, güldürmezlerdi
“Açıkta bir şey mi gördün” derlerdi.
Zor hayat şartları, gelecek derdi
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im!
CELAL ATAY