Seni sorduğum da
Kapılar çarpılıyor yüzüme
Suskunluğa bürünüyorum
Ormanlar tutuşuyor
Gözlerimde

Başka bir dünyamız vardı ya hani
Yokluğunun acısıyla
Orası da tarumar olmuş

Çıkıp gelsen rüzgarlarla
Pegasusun kanatlarında
Başımı koyup dizine
Şöyle doyasıya ağlasam
Canı cehenneme
Erkekler ağlamaz diyenlerin

Sarınıp başak sarısı saçlarına
Kulağına ezgiler mırıldansam

En karanlık gecede
Adını yazıp
Kocaman harflerle
Gökyüzünü kaplayan
Kara bulutlara
Gülüşünle aydınlanan
Leylim gecelerde
Yakamozlara
İlham kaynağı olsan

Ben yine bildiğin gibi
Serseri zamanlarındayım
Ömrümün

Anlamsızlık
Çepeçevre sarmış
Dörtbir yanımı

Dilime prangalar vurdum
Artık daha az konuşup
Çok nadiren gülebiliyorum.

Şikayetçi değilim
Cancağızım
Yokluğuna alıştım alışmasına da
Birtek şu cam kenarındaki
Mor menekşeleri görünce
Hani sen diye sevdiğim
Tutamıyorum gözyaşlarımı

Hayat böyle işte kadı kızı
Zamanla acıya bağışıklık
Kazanıyor insan

Söylediğin son sözleri
Her hatırladığımda
Dalıyor gözlerim uzaklara
Bütün dalları kırılıyor
Sabır ağacımın

İlk tanıştığımız gün gibi
Yine sadece ikimiz varız
Yarattığımız sonsuzluğumuzda

Kimseler umursamıyor
Ne bir teselli
Ne de senden iki kelam
Söyleyenimiz bile yok

Hepsi hepsi
Uzaklarda bir adam
Yorgun,
Kırgın
Yetim

Hem zaten
Paylaşmam kimselerle

Seni yaşamak
Alabildiğine
Tek başıma..

23.03.2013