9
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1839
Okunma
Ben şimdi kozasından çıkmış bir kelebeğin kanadını okşuyorum
Demlenip hüznün kucağında
Sen kurduğum salıncağın iplerini çözüyorsun
Gökkuşağından
Parmakların neden bu kadar hoyrat?
Güneşi eğiyor
Yağmuru inkar eden bakışların
Boğuluyor ömrüm kollarında
Irmak taşkınlarıyla denize koşan vefasızlığının
Üşüyorum oysa; ıslağım
Umursamıyorsun
Sancıyan yanlarımı uyutan bir ağrı
Raylara serili döşeğimin örtüsünü çekiyor
Huzursuz bebekler doğuruyorum saat başı
Bahtına yenik ve uslu
Hiçbiri ağlamıyor
Bu sessizlik yâr, senden yadigâr
Sussam harflerim kanıyor satır arası
Konuşsam ziyan
An be an düşüyorum bir kelebeğin kanadında, hayattan
5.0
100% (19)