dilim diyorum
niçin ki böyle kırık
titreyip uyanmak gibi en kabus uykulardan

şuracıkta kağıt kalem
uzatsam kollarımı daneleri dökülecek dolu başağın
birdenbire kopuverecek eflatun bi kıyamet

aklımda ne uzak ne yakın
erken kayıplı çocukişçi günlerim

tıfıldı ya ellerim ilkin
üçer beşer söktüm erleyince iflahını kelimelerin

önce bıyıklarından terledi
sonra dellendi
işin ucu az kanırtmaya bakıyor demek
ışkın veriyor ahiri iki büklüm safahat

birinci nüsha

yoklanmış bütün kapılar
dilsizce kapanıyorsa yüze
dişi bi mahluk gibi gözlerinden ürüyorsa korkular
kirpiğe kirpiği çarptırıp yakıyorsan karanlığa ateşi
yani düşman geliyorsa duvardan gölgelerin
kor gibi akıyorsa kürek kemiğinden sızım yaraya

yaşayım

ikinci nüsha

bi sonbahar unutulmuşu ören terekesi solmuş günaydınlar
mermerde acır rüzgarın değdiği yerde

üçüncü nüsha

bu geceyi yarın geceye bağlayan selsele lağımları güvelerin
soluma baksam un ufak zaman
sağıma dönsem örümcek saltanatı
kendime yalvaçlığım haşa kaderimi kendim yazmışlığım

bilmişim derdin düşme sesinden
ne kadar kesilir kumaşın endazesi