KURŞUNİ ŞEHRE BAHŞEDİLEN ŞİİR
menevişe

Çaresiz bir sessizlik,
bir akşamüstü bölerken
en dalgalı hüznümü,
Parçalarken utangaçlığımı,
Cesaretsizliğime bir asi düşer.
Kafiyelerin kifayetsizliği,
Ayartılmış şaraptı,transpoze edilen hayata.

En sessiz gününde ikizleşti Kızıldeniz!
İsa’nın çilesiydi aslolan insanın......

Şişedeki külde kurşuniydim,
ebru(li) bir saat kırılır.
giyotinlik mitos kente...

Ön ruhumda oturan
yargı,keşmekeş suda seker.
Yol boyunca,
Kovalayan türkü,
Buğulu gözler,ağlamaklı ses tellerinde.

Yosunlaşan zihnin inadı
yerçekiminedir,
kıraç ve çelik toprakların beyazlığı.

Savurdum havaya yalnızlığı, düşmedi.
Düşünmedi içimdeki.
Esrik bulutlara kafa tutan ben
Renksiz tenimi atıyorum, güneşe vurulmuş buza.

Kırıldım!
yürüyorum.........
çekip gittim.

09.11.2007