İstanbul ağlıyor bu gece isli bir yalnızlık
sisli bir hiçlik kirpikleri gece
kirpikleri kız kulesi

limoni bir kırgınlık çökmüş sol yanıma
boğazım da gıcık bir yalnızlık düğüm düğüm
sol yanımda sensizlik

haydi köşeyi dön ey yalnız adam
ayakların tökezlemesin
Arnavut kaldırımında
dört duvar yalnızlığın odalarına sal ruhunu
ve özgür bırak tüm hüzünleri
kirpikleri kız kulesi
ört yalnızlığı’nın matemini
ve ağlasın İstanbul senin yerine

baykuşlar ötmekte sol yanımda
martılar ürkek ben gibi
yüreğim gibi

uzaklarda gemiler çalar matem düdüğünü
terden sırılsıklam uyanmakta kabuslarım
uykular haram bana bu gece

haydi köşeyi dön ey yalnız adam
ellerinde ıtır kokulu yalnızlık
zamanın delişmen merdivenlerini çık
ve kucakla İstanbul’a yağan düşlerini
bak köşede bir kadın
ve elinde bir valiz
ömrünün hazan yapraklarını derlemekte
ve İstanbul ağlıyor benimle bu gece