Gözlerine yaşlar niye doldu be bitanem.
Neden ağlıyosun?
Kim ağlatıyor o yeşil gözlerini?
Kim kıyabiliyor sana?
Nasıl üzüyorlar seni ya?
Niçin bu kadar hüzün dolusun?
Gül.
Gül ki güçsüz sanmasınlar.

Sen ağlarken güneş doğmuyor İstanbul’a.
Ne toprak yeşeriyor,
Ne ağaçlar çiçek açıyor,
Ne de zaman geçiyor.
Gözünden akarken yaşlar,
Küçücük kalıyor şu koca şehir.
Sığmıyorum inan ki İstanbul a.
Ağlarken sen,
Ben yaşamıyorum.
O kadar elim bir azap ki
Senin üzüldüğünü bilmek.
Bilip elinden bişey gelmemek.
Ömrümden ömür gidiyor,
Yaşarken ölmeyi anlıyorum sen ağlarken.
Her nefeste tekrar tekrar ölmeyi anlıyorum.
Koca şehir dar geliyor bana,
Dayanamıyorum.

O kadar güzel ki gözlerin.
Gülerken güneş kıskanıyor.
Yıldızlar ışığını senden alıyor.
Ay utanıyor doğmaya,
Çiçekler açamıyorlar.
Bu gözlere ağlamak yakışmıyor inan.
Üzülmek yakışmıyor sana.
Ağlıyorsun engelleyemiyorum.
Durduramıyorum yaşlarını.
Uzanamıyorum gözlerine silmek için.
Saramıyorum sineme.
Elimden bişey gelmiyor diye çıldırıyorum.
Ağlıyorum.
Dayanamıyorum.
Göz yaşlarımı durduramıyorum.
Ağlama diyorsun biliyorum.
Ama ağlıyorum.
Çünkü elimden hiçbir şey gelmiyor,
Ve ben KAHROLUYORUM.

ŞAİR FATİH
16.03.13 06:21