...sonra açılan yürek kapından içeriye,
ayak uçlarıma basarak usulca süzülüverdim,
yüreğinin dağınıklığına anlam veremesem de,
belli ki benden evvel mağlup oluştan demiş,
ve kendime bir yer aramaya başlamıştım ...
Her yerde bir önceki sevda dan kalma anıların...
Yüreğinin odalarında ayrılık hikayeleri,
ve kilitler altında tutulan onca mahkumlar vardı ...
Yağmalanmış ve hatta tarumar edilmiş cennetlerinin tüm kapıları kapalı...
Bir kapıda bana açmıştın ,
tıpkı benden öcekiler gibi ...
Ama ben yürek hamalı misali ,
içerideki arda kalanları sırtlayıp,
biz’e kocaman bir yer açmak adına,
değersizleştirdiğin ne varsa temize çıkarmayı istedim ...
Nereden bilebilirdim ki ;
yüreğinin dağınıklığını düzeltmek adına çıktığım kapının,
yüzüme kapanıp,
ortada bırakılacağımı ...
Şimdi bu yürek işçisi üşümüş çocuğu,
içeriye almayacakmısın ?