8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1387
Okunma

Yalnızlık ördü ağlarını yine teker teker
Derinliğine aldı hapsetti bizi birer birer
Geride neler bıraktık neler neler
Hatta hesabını bile yapamadığımız duygu denen ince şeyler
Sıyrılıp çıkmalı bu halden, gün bu gün
Eridik bittik burda gün begün
Yalnızlık, bırakmadı, salladı bizi dört duvar arasına hergün
Durumlar vahimdi paylaşacak dostumuz olsaydı o gün
Sabahın o şehvetli ışıklar vurmazken bedene,
Karanlık ellerini uzatmış çekiyordu içine,
Kurtulmak lazım boğuluyoruz her gece
Her zaman ki gibi üşüyoruz yine
O geceler ki öyle bir gece
Her saniye hüzün düşer bu yüreğe
Yalnızlık bırakmaz ah can yakar
Bunalım geçirir bu bakışlar
Gözlerimizi karanlıklar, kalbimizi yalnızlık yedi
Ruhlarımızsa artık ölüler bahçesi
Hüzünden bozma mutluluklar
İşte bizi böyle yedi bitirdi...