Süngüler takındık o yıllarda
Kan kokan meydanlarda
Aslında ana kuzuları idik her birimiz
Tırnak aralarımız da öğrenciliğimizin yıkanmamış izi
Açlık kokan nefesimiz slogan olup haykırırken
Etrafımızı saran polis panzerleri
Ve ardından
Acı bir siren sesi ile temizlenmek için sökülen tırnaklar...

Kimimiz sağcıydık, kimimiz solcu
Kimimiz kurtulduk, kimimiz yolcu
Kimimiz de üç hilal ile vuslat gecesi
Kimimiz de güneşe akma düşüncesi
Bazen kurşun sıktık göz bebeğimize
Bazen kurşundan ağır sözler söyledik birbirimize

Şu mavi gök şahittir
Kan deryasına çevirmiştik denizleri
Kız arkadaşlarımız bacılarımızdı
Sevişmeler yasaktı bize
Sevmeler ise distopyamız
Gelinlik yerine kefen giydirdik kız öğrencilerimize
Erkekliği tatmadan gönderdik nice delikanlıları
Ya üç hilalimize, ya da güneşimize...

Elleri ekmeksiz, gözleri yaşlı anne ve babalarımız
Ölümün acısını bile yaşayamadılar
Evlatlarının definlerin de
Hiç anlayamadıkları, marş ve sloganların eşliğinde
Alkışlarla uğurlarken gençleri
Bir dua tutuldu yok oldu dillerinde...

Emperyalizmin kanlı elleri
El verdi sonunda, söz de dur demek için
Akan kana
Emir verdi postallara
Çiğnediler, çiğnendik
Söz de huzura erdik
Sustuk hiç konuşmadık, işkencede direndik
Kimimiz kayıplarda,
Kimi bu güne geldik
Ne güneş var, ne hilal
Yalnızca yiten canlar
"Hakkıdır hakka tapan, milletimin istiklal"

Pişman mıyız? Değiliz, üstümüz de eller olsa da, onurluydu mücadelemiz...



Yazan ve seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN