Şu koskoca ömürde, ne bir gün güneş doğdu
Ne yaşadığım çile, güneş olup da battı
Desteledim hüzünü, geceler beni boğdu
Gözlerim ne kurudu, ne de uykuya yattı
Bir yürek ağrısı ki, hiç bitmeyen o sancı
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancı..

Günahkarım demeden, binlerce af diledim
Yanlışa boyun büküp, doğruları eledim
Güzün hüzünlerini, baharlara biledim
Bahara eremeyip, inim inim inledim
Bir sevda şarkısı ki, her notasında sancı
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancı..

Seyyah oldum alemde, menzile varamadım
Nice güller kokladım, yaramı saramadım
Her diken batışında, yerimde duramadım
Yolumu kaybettim de, kimseye soramadım
Öyle bir yolculuk ki, hiç bitmeyen o sancı
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancı..

Teselliyi şiirde, dizelerde aradım
Okuyup okutmaya, paylaşmaya yaradım
Heceler silah oldu, hüzünleri taradım
Kalemin ucundaydı, özlediğim muradım
Sayfaya akışı ki, geceden güne sancı
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancı..

Tutunacak tek dalım, mühür gözlü evladım
Büyüdüğünü gördüm, yanımda adım adım
Onun her gülüşünde, mutluluğu aradım
O tatlı heyecanı, hiç bir aşk da bulmadım
Bir yürek ağrısı ki, hiç bitmeyen o sancı
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancı...

Şiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN