Kırılan kalemin idam çığlığı gibi
Sen benim en büyük suçumsun
Seninle bir sehpanın çemberinde
Dönüp dururuz sevdiğim
Her gün yeni bir eylemin içinde
Doğru bildiğim
Suçlarımın en gururusun!

Zıtlıklarımla hesaplaşmalarım
Cürümlere bulaştığım düşüncelerim
Parka niyetine içine girdiğim
Örgütümsün sen benim

Ben seni çatışmalarda doğuran bir ana
Sen benim yasaklı kitabımsın
Gizlice okuduğum her bir kelimenin
Toplamında yüreğimde oluşan
Bir sevda şiirisin!

Antilere göğsümü gererken
sevda uğruna direnişimdir
Seni sevmenin tadı
Kaçarken kara gölgelerden
Barikatlarda gizlenişimdir
Seninle olmanın hazzı

Başka gözlerce yasak, bence müstehak
Yasalarca illegal, bence legal
Yürüdüğüm yol bildiğim
Örgütümsün sen benim!

Dört duvar zindanın arasında
Parmaklıkların her bir çaprazında
Sen varsın başımı kaldırdığımda
gökyüzünün özgür bulutunda
Sen varsın mahkeme koridorlarında
Ve de benimle birlikte kelepçelerde!

Kağıtlara dökülen eylemlerin
Her bir halkasında
Bana verilen cezanın ortaklığında
Sen de varsın bu idam sehpasında.

Son isteğim ve de vazgeçemediğim
Örgütümsün sen benim!