aşk bitmese bile aşktan düşürüldüğüm vakit
gözümden düşen katre
ölüm rüzgarıdır sevgili bedenime
bunu bil ve ölmemi bekle...




ne bu..!


tarumar bahçeler ve nemrutlar içinde ölümler seçerken kendime
derdiğim güllerin dikenleri ayağıma batıyor derince
ve tüm yazılmış şiirler bir günce
gül gülünce ömür sevdiğini seyre dalıyor sessizce


ya gül ölürse?


bu ne..!


bu, bitirilmiş bir andacın sandığa saklandığı zamanki öyküsü
büyüler içinde büyülene büyülene başlamış bir aşkın
öldürülmüş bir sevgilinin
meçhul faili bulunmadan önce
sadece ses oyunlarıyla bezenmiş bir bilmece


bul ve çöz beni vakit henüz erkenken
vakit henüz kehkeşanlara karışmadan
ve köşe başlarını adamlar tutmadan
bul ve çöz beni bahar henüz penceredeyken



nemrutlar içinde sana küstüğüm doğru
öldüğüm de
öyleyse gri bir gecenin sabahı
şafağa henüz karışmamışken kimse
ben yeniden tuttuğum o yeni türküyle
ömrüm benim borcumdur
bulduğun gibi beni bilmecelere kilitle
ve git
ve sadece öylece



kehkeşanların kambur olduğu ve ağır aksaklığı doğrudur sevgili
ömrümün yedi yerinden yeniden filizlendiği de