.... Diyecektim


Sanma lâf olsun diye söyledim bu sözleri...
Yönünü bana bir kez döndürsen diyecektim!
Gözlerime çevirip o yemyeşil gözleri,
İçimdeki yangını söndürsen diyecektim...

Kafadan atmıyorum, bir anlasan ne âlâ...
Bir âfet-i yektâ ki, o gözler başa belâ!
Bir de unutmamışsan yârim sen beni hâlâ,
Akan gözyaşlarımı dindirsen diyecektim...

Sen gideli terslikler bırakmıyor peşimi...
Yatak yorgan yatarım, bir görsen ateşimi!
Kambur üstüne kambur, belâ sardı başımı!
Yükselen ateşimi indirsen diyecektim...

Zannetme ki sözlerim vesveseden ibâret...
İnanmayacaksın ya, sensiz halim zekâret!
Derdime bir çare bul, göster bir kaç işâret!
Şöyle güzel bir haber göndersen diyecektim...

Dönüp bir kez seslensen nere olsa gelirim!
Sevdiğini söylesen nasıl mutlu olurum...
Sen gelmezsen zannımca ben bu dertten ölürüm!
Şu yaralı gönlümü ondursan diyecektim...

Bu dünyada gelmezsen yakandadır ellerim!
Hiç dinmedi başımda esen kavak yellerim.
İnan ben seni hâlâ seviyorsun bellerim...
Yanağıma bir buse kondursan diyecektim!

Ne güzel dizelerdi bu sana son şiirim!
Ben kendimi sevgine vermiş müteşâirim...
Şimdi bas kumandaya, burda dursun şuurum!
Bu sevdânın resmini dondursan diyecektim...

Antalya-2013/03

SÖZLÜK:

âfet-i yektâ: güzelliği ile şaşkına çeviren eşsiz güzel...
zekâret: ölüm döşeğinde olan, can çekişen...
müteşâir: şairlik taslayan...

Halil Şakir Taşçıoğlu