2
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1388
Okunma
aslında vazgeçmek üzereydim
kırılgan ve italik bir mevsimdi
hüzünleri sârî
şehir kapancak dediler
güldüm
müstehzî
dükkân mı be mübarek
oturdum
sırtımı bir duvara yaslayıp
düşündüm
biraz tütün biraz rüzgâr
yarım ağız
yarım bir sevi
yılgın atlar
ezip geçti taze şiirlerimi
evlerin damları yoktu
damlarda oynayan çocuklar
evlerin pencereleri yoktu
pencerelerde saksılar
ırmakları bile yoktu gözlerinde insanların
ve bilmezlerdi ağıtlarla ölmeyi
aşk
yalnız ve ancak
kalın kitaplara demirlemişti
varsın kapansındı o vakit
ben ve yaslı duvar
ne de dışındaydık
şehir kapanırken içine…
/mai/
songülsezgindoğan
Cevap Yaz