Bağladı kendine tatlı sözlerin
Nasıl yakıyorsun, sevdalısın sen
Mest ediyor beni kara gözlerin
Nasıl bakıyorsun, sevdalısın sen

Sevda güllerinin mor’u, al’ında
Bir demet gelincik tutar elinde
Sanki bülbül olmuş gülün dalında
Nasıl şakıyorsun, sevdalısın sen

Dualar yüklersin, avuçlarına
Umutlar bağlarsın, dal uçlarına
Rüzgarda savrulan, hür saçlarına
Çiçek takıyorsun, sevdalısın sen

Eğer ki sevdadan açılsa konu
Hemen değişiyor sesinin tonu
Hani bir gün bile görmesen onu
Hasret çekiyorsun, sevdalısın sen

Sevda bir kuyudur görünmez dibi
O’ da bir kurala, nizama tabi
Bir yere giderken bir keklik gibi
Öyle sekiyorsun, sevdalısın sen

Kimseye sırrını, bildirmiyorsun
Geçen zamanına aldırmıyorsun
Aynanın başından ayrılmıyorsun
Nergis kokuyorsun, sevdalısın sen

Lüzumsuz ayrılmaz, gözle kaş gibi
Kafeste çırpınan nazlı kuş gibi
Aşk ile kavrulan bir nakkaş gibi
Sevgi dokuyorsun, sevdalısın sen

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

BEN
Yüreğe kök salan bir kızıl gülün
Hani iflâh olmaz yarasıyım ben
O gülün dalında garip bülbülün
Yâr diye haykıran nârasıyım ben

Ata yurtlarından çağrısın aldım
Nazlı Asena’ya selamım saldım
O kıl çadırımda hülyaya daldım
Demiş ki o yârin sare’siyim ben

Dor atın üstünde bozkırın düşü
Çırpınıp duruyor bak gönül kuşu
Gülüşünle saldın gönlüme hûşu
O yârin gönlünün paresiyim ben

Gıptayla bakarım saran kollara
Bülbüle ev olan engin dallara
Dalgın dalgın yâr bakarken yollara
O yarin gözünün hâresiyim ben

Adının hecesi gelince dile
Tutkundur yüreğim bir kızıl güle
Hilal arasından büyük aşk ile
O bakan gözünün karasıyım ben

Kurulsun mu artık sevdada mizan
Bunu gerektirir elbette izan
Mızrabım teline dokunduğu an
O nazlı gönlünün curasıyım ben

Sevgili sözüyle edersin fasıl
Bitir sözlerini sen usul usul
Lüzumsuz bu halin böyle velhasıl
Hoş ile güzelin, arasıyım ben
Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

SARE: 1. Sıçrayan, atlayan. 2. İhtiyaç. 3. Susuzluk. 4. Hz. İbrahim’in eşinin adı.
HARE: 1. Bazı nesne, canlı, göz vb.nde dalgalanır gibi görünen parlak çizgiler, meneviş, dalgır