Bir leyli sabâ’dır, gülüşün canım
Sen benim gölümün gülüsün, gülü
Her gece rüyamda sensin mihmanım
Sen gülün yaprağı , alısın, al’ı

En güzel bestemi sana okurum
Siyah saçlarına güller takarım
Ben bülbül olup ta nasıl şakırım
Sen gül ağacımın dalısın, dalı

Elbette sözlerde olmalı mâna
Cemale yansımış kusursuz râna
Gizli sevmeleri öğrettin bana
Sen ki sevdaların, dilisin, dili

Beni benden alır yakışın senin
Leylâk’ı aratmaz, kokuşun senin
Doyumsuz haz verir bakışın senin
Kalbe girişlerin, yolusun, yolu

Tavrın, edaların, sanki bir nazen
Gülüm uğramasın sana hiç hazan
Dünyalar umrunda, olmuyor bazen
Vallaha birazcık, delisin, deli

Bu dilim seni hep, aşk ile ansın
Güzel leblerinden içip de kansın
Özlemim oldun hep, muradım sensin
Sen deli gönlümün, balısın, balı

Bırakma güzelim saçların yele
Yetsin hasretliğim, baktırma yola
Mızrabı tutarak, vururken tele
Sen, bu Lüzumsuz’un, elisin, eli

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

LEYLİ: Leyla, gece, yatılı,geceye özgü
SABÂ : Sabah yeli
MİHMAN: Konuk, misavir
RÂNA: Güzel, göze hoş görünen
UMUR: Aldırış etmeme,önemsememe
NAZEN:Nazlanan, nazlı, cilveli
HAZAN:Son bahar, yaprak dökümü