MASALMIŞ DESİNLER

Sahiciliği fotoğraflıyorum hayatta
Resmi duvarda asılı gözlerimin
İki yabancı gibi bakışıyoruz
Sözlerim ondan bir parça gibi
Dilimlenip konuyor can soframa
Ötesi ağır mı ağır bir yalnızlık
Bakışlarımın kederinde gizlenmiş
Hem ben hem gözlerim
İki yalancı gibi duruyoruz iklimin
Sesi sözü olmayan darağacında
Atsam diyorum kendimi aşağı
Dalsam derin bir uykuya
Rüyalar, yalanlar, hayatlar
Olmasa hiçbiri bu rüzgarın
Altında yaşasam göz hatırına
Yine de kopmaz benliğim
Atışlarından kalbimin
Yüzümde serseri bir çığlık ve
Ötesinde derin sorular, ızdırap
Kem küm edip sözleri ötelerken
Düşünmedim ağrıların yalnızlığını
Ağrılar yalnız doğar ya bu pek de
Bilinmez hengameli yaşamda
Yüzüm duvara dönük
Ezberimde bakışların bulmacası
Çözemediğim soruların kare kare
Bölünmüş hayat bayatlıkları
Bir hece düşür aklıma
Aklımdan sadaka ister gibi
Büyüteyim mısraların gizemini
Öyle ki deşilsin avurtlarım
Yabancılık kalmasın ruhumda
Ruhum gözlerimin aynasında
Bir duvar kaçkını gibi yalnız
Perdeler tehlikeli sırdaşlar
Korkmak düşer benim payıma
Bu arsız mısra cinnetinde
Mimlenmişim duvardaki karanlıkta
Adımlarım seyrek atan kalp gibi
Yürümeye yorgun ne yapsam da
Alıştırsam yüzümü gölgelere
Heyecan yalnız bir akşam olsa
Düşse soframdaki berekete
Ne yapar eder ağlarım
Yitirdiğim maviliğin suskunluğuna
Maksadım bir hikayeyi tutturmak
Öteki yabancıya emanet bırakmak
Sonrası masalmış desinler…