I

Katili olacaktı ama
Kanın temizlediğine
İnanmıştı bir kere
Adam
İhaneti

Çok kurdu kafasında
Ölümün şeklini
Belki kazanacaktı
Yeniden
Şerefini

Eminönü’nden Bakırköy’e
Nasıl da geçmişti zaman
Kalbi kafesinden
Çıkartacaktı
Heyecan...

II

Saat oniki’yi
Çoktan geçmişti
Her zaman ki gibi karanlıktı
Dairede tüm odalar
Işığı

Usuldan soktu kilide anahtarı
Hafiften vazırdadı kapı
Bir hayalet gibi
Daldı adam
İçeri

Kurt kurban sürüsüyle
Sanki de karşı karşıyaydı
Doğrulttu tabancayı
Kadına
Doğru...

III

Kararlı gelmişti eve
Karısını öldürecekti amma
Gördüki Bülent’in odasında
Iscak
Uyuyordu

Sarmış Bülendini koynuna
Şefkat ve merhametle
Burun buruna
Rüyalarda
Uçuyordu

Bir saniye fazla değil
Yumuşadı taşlaşmış kalbi
Adam namluyu
Yavaşça
İndirdi

Birazdan öfkeyle
Yönelerek evin kapısını
Terkedecek
Çarparak
İkisini de..

IV

Oranlı bebek
Büyüse büyük adam olsa da
Bu yüzden hep yaban
Hep yaban görecek babayı

Ama sinemaskop
Kaç trajedi
Kaç drama
En incesinden imzalı
Oranlı bebek

Her anışında adam
Gözleri yaşla dolu
Öylesi içlenirki
Bülendinin annesini
Göğsünden vurmuş gibi...